———————-

“ทุเรียนอินโดนีเซีย” หรือเรียกอีกชื่อหนึ่งว่า “แดงอินโด” มีถิ่นกำเนิดจากประเทศอินโดนีเซีย ซึ่งถูกนำเข้ามาปลูกและขยายพันธุ์ในประเทศไทยหลายปีมาแล้ว ลักษณะเด่นประจำพันธุ์คือ ลำต้นใหญ่แข็งแรง ทนต่อโรคสูง ใบมีขนาดใหญ่กว่าใบของทุเรียนพันธุ์ไทยทั่วไป รูปทรงของผลสวย ไม่ใหญ่โตนัก มีน้ำหนักเมื่อผลโตเต็มที่เฉลี่ยระหว่าง 2 กิโลกรัมต่อผลเท่านั้น

มีความพิเศษตรงที่ เนื้อในสุกจะเป็นสีแดงเข้ม แตกต่างจากเนื้อทุเรียนของไทยที่เป็นสีเหลืองอย่างชัดเจน เนื้อสุกละเอียดเหนียว เม็ดเล็ก รสชาติหวานหอมรับประทานอร่อยมาก ผู้นำเข้า จึงตั้งชื่อตามสีของเนื้อสุกและถิ่นกำเนิดเป็นภาษาไทยว่า “ทุเรียนแดงอินโดฯ”

ทุเรียนแดงอินโดฯ อยู่ในวงศ์ MALVACEAE มีลักษณะทางพฤกษศาสตร์เหมือนกับทุเรียนทั่วไปทุกอย่าง จะมีข้อแตกต่างที่ใบจะมีขนาดใหญ่กว่าและเนื้อในสุกเป็นสีแดงเท่านั้น!

ในประเทศอินโดนีเซียมีชื่อเรียกอีกว่า “ทุเรียนสีรุ้ง” มีหลายสายพันธุ์ มีแหล่งปลูกในหลายเมืองหรือหลายจังหวัด ในประเทศอินโดนีเซีย เช่น พันธุ์เมร่อน จากบันยุวังกี, พันธุ์บูลันกัน จากกาลิมันตัน, พันธุ์วายุท, พันธุ์เซ็กซี่พิงค์ เป็นต้น แต่ละพันธุ์จะมีสีของเนื้อในไม่เหมือนกัน อย่างเปลือกผลสีเขียวเนื้อในเป็นสีแดง, เปลือกผลสีเหลืองเนื้อสีส้ม และเปลือกผลสีแดงเนื้อเป็นสีเหลืองก็มี ..

เนื้อสุก รสชาติหวานหอมเหมือนกับทุเรียนไทยทุกอย่าง แต่มีบางพันธุ์มีกลิ่นหอมคล้ายกลิ่นคาราเมลและกลิ่นอัลมอนด์คั่ว ชาวอินโดนีเซียนิยมรับประทานมาก ติดผลดก 600 ผลต่อต้นตามฤดูกาลหรือติดผลได้ปีละ 2 ครั้ง..

ปลูกได้ไร่ละมากกว่า 22 ต้น ระยะห่างระหว่างต้นที่เหมาะสม 8×8เมตร ควรยกโคกป้องกันรากเน่า ระยะ1-2ปีแรก ควรปลูกกล้วยให้ร่มเงาแก่ทุเรียนก่อน.

ที่มา – https://108kaset.com/2019/08/18/malvaceae/

>สารบัญสำคัญ “คัมภีร์คนเลี้ยงแพะ”